دسته: آموزش

ارزهای دیجیتالی در حقیقت ارزهایی هستند که با پروتکل‌های رمزگذاری‌شده طراحی می‌شوند و هدف‌شان کاهش تقلب و ممانعت از جعل و کلاه‌برداری ارزی است.

در ادامه این پست با ارزهای دیجیتال بیشتر آشنا می شویم.

مهم‌ترین ویژگی ارز دیجیتال در غیرمتمرکز بودن آن است. یعنی هیچ نهاد، سازمان یا دولت خاصی، آن را تحت نظارت و کنترل خود ندارد.

در نتیجه، دیگر خبری از دخالت دولت‌ها در مدیریت و پیشبرد پروژه‌های موجود در شبکه بلاک‌چین نیست. شبکه بلاک چین، شبکه‌ای وسیع و گسترده است که ارزهای دیجیتالی در بستر آن تبادل می‌شوند.

استفاده از انواع ارز دیجیتال برای تراکنش‌های مالی مختلف از نقاط گوناگون دنیا مقدور است. برای انجام هرگونه تراکنش با ارز دیجیتالی در بستری گسترده نیاز به کلید‌های عمومی و خصوصی وجود دارد.

این کلیدها، امنیت فعالیت با رمزارزهای دیجیتالی را بالا می‌برند. در واقع، عملیات تراکنش با ارزهای دیجیتال به کمک فرایندهای رمزگذاری مسیر تراکنش انجام می‌شود.

در روش‌های قبلی که نسبت به تراکنش با ارزهای دیجیتال و بلاک‌چین، سنتی محسوب می‌شوند، مبلغ زیادی به عنوان کارمزد در جابجایی ارزها و معاملات از سوی موسسات مالی واسطه و بانک‌ها دریافت می‌شود. اما انجام فعالیت‌های گوناگون با انواع ارز دیجیتال دیگر چنین مشکلی ندارد. یعنی به ازای مبلغ بسیار اندکی از کارمزد، امکان تراکنش‌های مالی وجود دارد.

ارز دیجیتال، یک هافبک تخصصی

این روزها که اوضاع ارزهای دیجیتال مطلوب است و به عنوان پدیده‌ای نوظهور با کاربردهای فراوان از آنها یاد می‌شود، نیاز به شناخت و کسب آگاهی درباره‌شان بیش از هر زمانی است. بانک‌ها، موسسات مالی، دولت‌ها و سرمایه‌گذاران زودتر از باقی افراد، متوجه این ارزها شده‌اند. اینها علاوه بر اینکه به اهمیت و ظرفیت ارز دیجیتال پی برده‌اند، از حضور این بازیگر تازه‌وارد در بازار کمی احساس ترس و دل‌نگرانی هم پیدا کرده‌اند.

همان‌طور که گفته شد، تبادلات مالی و انجام تراکنش‌های مختلف با رمزارزهای دیجیتال بسیار کم‌هزینه‌تر از استفاده از روش‌های سنتی گذشته است. در نتیجه، بدیهی خواهد بود که موسسات مالی و بانک‌ها کمی احساس خطر کنند.

البته با وجود تمام حرف و حدیث‌هایی که درباره جانشینی انواع ارز دیجیتال با ارزهای حقیقی مطرح می‌شود، همچنان، همه چیز درباره این ارزها در حد حدس و گمان است و حتی دولت‌ها، مهندسان، کارشناسان و افراد خبره در دنیای اقتصاد، تجارت و بازارهای مختلف از اطلاعات کافی در این زمینه برخوردار نیستند.

داستان تولد ارزهای دیجیتال

عده اندکی از افراد از پیدایش انواع ارز دیجیتال اطلاع دارند. این پدیده، در واقع به عنوان اختراعی در کنار یک اختراع دیگر، پا به دنیای ارزها گذاشت. بیت‌کوین، معروف ترین ارز دیجیتالی است که خالق آن، فردی ناشناسی به نام ساتوشی ناکاموتو است.

هویت این فرد کاملا مشخص نیست و فرضیه‌هایی وجود دارد که شاید این فرد، نامی جعلی برای گروهی از افراد باشد که اقدام به تولید و طراحی نخستین ارز دیجیتال یعنی بیت‌کوین کرده‌اند که نخستین و مهم‌ترین پول دیجیتال است و از سایر انواع این ارز بیشتر در معرض قضاوت و تحلیل قرار می‌گیرد.

به عبارت دقیق‌تر، در دنیای دیجیتال به بیت‌کوین توجه زیادی می‌شود. این ارز، قیمت‌ ارزهای دیگر را تعیین می‌کند و روی مسیری که ارزهای دیگر دیجیتالی طی می‌کنند، اثرات فوق‌العاده‌ای دارد.

قبل از اینکه ایده طراحی و تولید اسکناس‌های دیجیتالی به عرصه ظهور برسد، بیت‌کوین به عنوان ارزی به بازار عرضه شد که برای معامله و انجام تراکنش‌های مختلف با آن، هیچ واسطه‌ای میان دریافت‌کننده و گیرنده وجود نداشت.

در واقع، ارز دیجیتال بیت کوین در بستری کاملا غیرمتمرکز، امکان معامله میان دو فرد را بدون نیاز به بانک‌ها و موسسات فراهم می‌کند. در واقع، بیت کوین و شیوه جذاب تراکنش با آن، قبل از اینکه ایده پول دیجیتالی به منصه ظهور برسد، پا به دنیا گذاشت.

نحوه ی کار ارز دیجیتال

همان‌طور که عنوان شد، بیت‌کوین و ارزهای دیجیتال دیگر به عنوان اختراعی جانبی در حین کار کردن روی پروژه پول دیجیتالی به وجود آمدند. این پروژه به دنبال تولید روشی بود که طی آن در بسترهای دیجیتالی، امکان تبادل و تراکنش مالی مقدور شود اما این سیستم، سیستمی متمرکز بود.

در‌حالی‌که بیت‌کوین و انواع ارز دیجیتال در بستری کاملا غیرمتمرکز قابل‌استفاده هستند و این دستاوردی تصادفی است که در طی کار کردن روی تولید پول دیجیتالی به دنیا معرفی شد.

از مزایای سیستم و شبکه غیرمتمرکز می‌توان به این موضوع اشاره کرد که تمام تراکنش‌ها در بستر بلاک‌چین و شبکه‌ای که ارزهای دیجیتال در آن رد و بدل می‌شوند مانند یک دفتر کل حسابداری بسیار بزرگ است. در این دفتر کل بزرگ، تمام تراکنش‌هایی که از سوی کاربران صورت می‌گیرد، کاملا در شبکه ثبت می‌شود و همه از آن خبر دارند.

در این صورت، امکان ایجاد تغییر در اطلاعات ثبت‌شده در سیستم و دستکاری آنها وجود نخواهد داشت. هر تراکنش جدیدی که قرار است در سیستم به ثبت برسد باید مورد تایید تمام کاربرانی باشد که در شبکه بلاک چین و شبکه‌های مشابه آن با عنوان گره شناخته می‌شوند.

ارزهای دیجیتال چگونه تولید و استخراج می‌شوند؟

در مسیر استخراج ارز دیجیتال، چیزی به نام هَش وجود دارد. هَش، در واقع نوعی مکانیزم است که هر بلوک اطلاعاتی در شبکه بلاک چین را به بلوک قبلی خود مرتبط می‌کند.

استخراج‌کنندگان ارزهای دیجیتالی با تولید هر بلوک و اضافه کردن آن به بلاک‌چین، کار خود را پیش می‌برند. برای اینکه بتوان، ارزهای دیجیتال را استخراج کرد نیاز به رایانه‌های پیشرفته وجود دارد. ضمن اینکه این فرایند، برق بسیار زیادی هم مصرف می‌کند.

مصرف برق زیادی که در حین استخراج ارزهای دیجیتال به کار گرفته می‌شود، باعث شده تا دلمشغولی بزرگی برای ماینرها یا همان استخراج‌کنندگان پول دیجیتال به وجود آید. برخی از دولت‌ها هم معتقدند که این حجم از الکتریسیته برای هر کشوری، هزینه زیادی به همراه خواهد داشت.

۷ مرحله فرآیند استخراج ارز دیجیتال

مرحله ۱: یک کاربر از طریق کریپتوکارنسی‌های موجود در کیف پول خود تراکنشی را انجام می‌دهد و سعی می‌کند تا ارز دیجیتال یا توکن مدنظر خود را به شخص دیگری ارسال کند.

مرحله ۲: این تراکنش از طریق برنامه‌ کیف پول پخش می‌شود و در آن لحظه منتظر می‌ماند تا توسط یک ماینر، روی این بلاک چین انتخاب شود. تا زمانی که ماینری آن را انتخاب نکرده است، این تراکنش در «استخر تراکنش‌های تأیید نشده» معلق می‌ماند.

این استخر، مجموعه‌ای از معاملات تأیید نشده در شبکه است که در انتظار پردازش هستند. معاملات تأیید نشده، معمولاً در یک استخر بزرگ جمع‌آوری نمی‌شوند، بلکه بیشتر آن‌ها در استخرهای طبقه بندی شده‌ کوچک قرار می‌گیرند.

مرحله ۳: ماینرهای موجود در شبکه – که گاهی به آن‌ها نود نیز گفته می‌شود – تراکنش‌ها را از این استخرها انتخاب کرده و آن‌ها را به شکل یک «بلاک» درمی‌آورند. یک بلاک در اصل شامل مجموعه‌ای از تراکنش‌ها – که در این لحظه شامل تراکنش‌های تأیید نشده است – به‌علاوه‌ی برخی اطلاعات اضافی دیگر مانند امضای دیجیتال، زمان‌سنج و غیره می‌شود.

هر ماینر، بلاک تراکنش‌های خود را ایجاد می‌کند و چندین ماینر می‌توانند تراکنش مشابهی را انتخاب کنند که در بلاک آن‌ها گنجانده شود.

برای مثال: دو ماینر A و ماینر B را در نظر بگیرید، هر دو ماینر A و B می‌توانند تصمیم بگیرند که تراکنش X را در بلاک خود بگنجانند. هر بلاک چین، حداکثر اندازه‌ بلاک خاص خود را دارد. در بلاک چین بیت کوین، حداکثر اندازه بلاک، ۱ مگابایت داده است. ماینرها قبل از افزودن تراکنش به بلاکشان، باید بررسی کنند که آیا این تراکنش – با توجه به تاریخچه‌ی بلاک چین – برای اجرا واجد شرایط است یا خیر.

اگر تراز کیف پول فرستنده‌ ارز، با توجه به سوابق موجود در بلاک چین، از بودجه کافی برخوردار باشد، تراکنش معتبر تلقی می‌شود و می‌توان آن را به بلاک اضافه کرد. ماینرها معمولاً تراکنشی را در الویت قرار می‌دهند که هزینه‌ی تراکنش بالایی داشته باشد، زیرا در این صورت پاداش بالاتری را برای آن‌ها فراهم می‌کند.

مرحله ۴: ماینرها با انتخاب تراکنش‌ها و افزودن آن‌ها به بلاک خود، بلاکی از تراکنش‌ها را ایجاد می‌کنند. آنها در بلاک چین برای اضافه کردن این بلاک از تراکنش‌ها به یک امضا نیاز دارند. این امضا که به آن اثبات کار یا «proof of work» نیز گفته می‌شود با حل یک مسئله‌ بسیار پیچیده‌ ریاضی ساخته شده و برای هر بلاک از تراکنش‌ها منحصر به فرد است. هر بلاک یک مسئله‌ ریاضی متفاوت دارد.

بنابراین هر ماینر روی یک مسئله متفاوت و مختص به بلاک خود، کار خواهد کرد. حل کردن هرکدام از این مسائل به اندازه‌ای دشوار است که برای حل آن باید از قدرت محاسباتی بالا و برق بسیار زیادی استفاده شود. این همان فرایندی است که به آن ماینینگ می‌گویند.

مرحله ۵: ماینری که بتواند اولین امضای واجد شرایط را برای بلاک خود پیدا کند، این بلاک و امضای آن را برای سایر ماینرها منتشر خواهد کرد.

مرحله ۶: اکنون باید سایر ماینرها صحت امضا را با استفاده از داده‌های بلاک پخش شده، تأیید کنند و بررسی نمایند که آیا هش خروجی با امضای موجود مطابقت دارد یا خیر. اگر تطابق داشته باشد، سایر ماینرها اعتبار آن را تأیید می‌کنند و درنتیجه این بلاک می‌تواند به بلاک چین اضافه شود.

در واقع، ماینرها به اجماعی می‌رسند که همگی با یکدیگر توافق نظر دارند، ازاین‌رو به آن «الگوریتم اجماع» می‌گویند. در حقیقت امضا، اثبات کار ‌صورت گرفته و قدرت محاسباتی استفاده شده است. اکنون این بلاک می‌تواند به بلاک چین اضافه شده و به تمام نودهای دیگر در شبکه فرستاده شود.

نودهای دیگر نیز این بلاک را می‌پذیرند و تا زمانی که تراکنش‌های موجود در بلاک به‌درستی با ترازهای کیف پول فعلی – تاریخچه‌ی تراکنش – در آن مقطع زمانی مطابقت داشته باشند، آن را در داده‌های تراکنش خود ذخیره می‌کنند.

مرحله ۷: بعدازاینکه یک بلاک به زنجیره اضافه شد، هر بلاک دیگری که پس‌ازآن اضافه می‌شود، «تأییدیه» برای آن بلاک به‌حساب می‌آید.

به عنوان مثال، اگر تراکنش شما در بلاک ۵۰۲ ثبت شده باشد و بلاک چین دارای ۵۰۷ بلاک باشد، به این معناست که تراکنشتان ۵ تائیدیه – ۵۰۲ تا ۵۰۷ – دارد.

دلیل اینکه به آن تأییدیه گفته می‌شود این است که هر بار که بلاک دیگری پس‌ازآن افزوده شود، بلاک چین مجددا در خصوص تاریخچه تراکنش – ازجمله تراکنش و بلاک شما – به‌طور کامل به اجماع می‌رسد.

درنتیجه می‌توانید بگویید تراکنش شما ۵ بار توسط بلاک چین تأیید شده است. این درواقع همان چیزی است که سایت «Etherscan» هنگام نشان دادن جزئیات تراکنشتان، به آن اشاره می‌کند.

هرچه تراکنش شما تأییدیه بیشتری بگیرد، یعنی هرچه یک بلاک عمیق‌تر در زنجیره جای گرفته باشد، تغییر آن برای هکرها بسیار سخت‌تر خواهد بود. پس از اینکه یک بلاک جدید به بلاک چین اضافه شد، تمام ماینرها باید مجددا از مرحله سوم شروع کنند و یک بلاک جدید از تراکنش‌ها را تشکیل دهند.

انواع ارز دیجیتال

ارزهای دیجیتال از تنوع زیادی برخوردار هستند. بیشتر آنها کارکرد و ویژگی‌های مشابهی دارند. معروف‌ترین آنها بیت کوین است. اما موارد و گزینه‌های مشهور دیگری هم در دنیای ارزهای دیجیتال وجود دارد که از آنها می‌توان به ترون (Tron)، ریپل (Ripple)، اتریوم (Ethereum)، لایت کوین (Litecoin)، استلار (Stellar) و مونِرو (Monero) اشاره کرد.

این ارزهای دیجیتالی، مشهورتر از گزینه‌های دیگر بازار هستند و به نوعی رهبران بازار ارزهای دیجیتال به شمار می‌روند. شاید برای‌تان این سوال به وجود آمده باشد که وضعیت ارز دیجیتال در ایران به چه ترتیب است؟

در ایران هم مانند سایر نقاط دنیا، ارزهای دیجیتال مورد بررسی افراد خبره‌ای مانند مهندسان، سرمایه‌گذاران و از همه مهم‌تر دولت قرار گرفته‌اند. البته فعلا به شکل رسمی و قانونی، خبری درباره استفاده و کاربرد این ارزها مطرح نشده است.

اخباری درباره اینکه دولت، به زودی، ارز دیجیتال مخصوص به خود را راهی بازار می‌کند هم در میان اخبار منتشر شده بود اما اینکه چنین قضیه‌ای تا چه اندازه جدی باشد، چندان مشخص نیست. در هر حال، نخبگان و کارشناسان زیادی در ایران هم در حال بررسی ارزهای دیجیتال و کارکردهای آن هستند.

بیت کوین (Bitcoin)

بیت کوین نوعی ارز دیجیتال است که با رسیدن قیمتش به ۱۳ هزار دلار در اوایل سال ۲۰۱۸، به شهرت و شکوفایی زیادی رسید.

بیت کوین، ترکیبی بود از خلاقیت، پشت سر گذاشتن موانع قانونی و کنار زدن واسطه‌ها در امور مالی و بانکی مختلف که تراکنش‌های مالی را در سطحی بین‌المللی مقدور می‌ساخت. به همین خاطر در مدت کوتاه ظهورش توانست توجه زیادی را به سمت خود جلب کند.

ترون (Tron)

ارز دیجیتال ترون با نشانه اختصاری TRX، ارز داخلی بلاک چین ترون است. این ارز دیجیتال یک پلتفرم غیرمتمرکز مبتنی بر بلاک چین است که هدف آن ایجاد یک شبکه جهانی اشتراک‌گذاری مطالب رایگان در حوزه سرگرمی است.

به عبارت ساده، ترون از تکنولوژی بلاک چین به عنوان بستری برای توسعه بازار جهانی استفاده می‌کند که این شامل دنیای سرگرمی، رسانه و انواع محتواست.

این بدان معناست که سازمان‌های مرکزی فعلی اینترنت (که واسطه‌ای برای سازندگان نیز به حساب می‌آیند) از این حلقه خارج می‌شوند.

این ویژگی، به سازندگان محتوا این امکان را می‌دهد تا مستقیما با کاربران در ارتباط باشند و سود کار خود را از آن‌ها دریافت کنند. ارز دیجیتال رسمی ترون، ترونیکس نام دارد.

ریپل (Ripple)

پلتفرم ریپل یک پروتکل به‌صورت متن‌باز است که به‌منظور انجام تراکنش‌های سریع و ارزان طراحی شده است. ریپل به‌جای استفاده از سیستم ماینینگ بلاک چین، از یک مکانیزم اجماع از طریق گروهی از سرورها برای تأیید معاملات اش استفاده می‌کند.

تراکنش‌های ripple در عرض چند ثانیه تأیید می‌شوند و هزینه‌ی بسیار کمی دارند. ریپل قطعاً قصد دارد تا بر تمام معاملات بین‌المللی در سراسر جهان تسلط داشته باشد.

این پلتفرم نه‌تنها ارز دیجیتال مخصوص به خود یعنی همان ریپل (XRP) را دارد بلکه به همه‌ی افراد این امکان را می‌دهد تا از طریق این پلتفرم، ارز دیجیتال خود را در RippleNet ایجاد کنند.

اتریوم (Ethereum)

اتریوم نسل دوم ارزهای دیجیتال است. این ارز تازه نفس، با هدف هوشمندسازی فرایندها و ایجاد فضایی برای اجرای برنامه‌های غیر متمرکز و خودکار ایجاد شد. اتریوم در تاریخ ۳۰ جولای ۲۰۱۵ و به سرپرستی جوان ۲۳ ساله روسی، «ویتالیک بوترین» پا به عرصه ارزهای دیجیتال گذاشت.

لایت کوین (Lightcoin)

لایت کوین یکی از قدیمی‌ترین ارزهای دیجیتال موجود در بازار کریپتوکارنسی‌ها است و توسط چارلی لی (Charlie Lee) در ماه اکتبر سال ۲۰۱۱ راه‌اندازی شد.

یکی از اهداف اصلی لایت کوین کاهش زمان تائیدیه هر بلاک از ۱۰ دقیقه به ۲٫۵ دقیقه بود، که درنتیجه آن بتوان تراکنش‌های بیشتری را تأیید کرد.

در حال حاضر، روزانه ۱۴،۴۰۰ لایت‌کوین استخراج می‌شود که این حداکثر مقدار ممکن است.

استلار (stellar)

ارز دیجیتال استلار یکی دیگر از انواع رمز ارزها است که باید حتماً آن را نیز بشناسید. استلار یک شبکه‌ همتا به همتاست که همانند بیت کوین، غیرمتمرکز است.

استلار نیز مانند سایر ارزهای دیجیتال، از تکنولوژی بلاک چین استفاده می‌کند. در این شبکه‌ی غیرمتمرکز، هیچ نهادی مرکزی و تصمیم گیرنده‌ای وجود ندارد.

تمام جزئیات تراکنش‌ها در استلار، بر روی بلاک چین آن به‌عنوان یک دفترکل عمومی ذخیره می‌شوند و هر کسی قادر است این دفتر کل و جزئیات تراکنش‌ها را مشاهده کند.

سرنوشت ارز دیجیتال، سیاه یا سفید؟

ارزهای دیجیتالی به شدت در حال گسترش هستند. حدود ۱۰ سال از ظهور آنها در دنیا می‌گذرد و در این مدت کوتاه به اندازه کافی جنجال و خبر آفریده‌اند. در سال ۲۰۱۸، ارزهای دیجیتالی، وضعیت چندان مطلوبی را پشت سر نگذاشتند و علیرغم پیش‌بینی‌ها، ارزش‌شان به اندازه‌ای تغییر نکرد که پیش‌بینی می‌شد.

اما در سال ۲۰۱۹، همه چیز با تغییرات مثبتی رو به رو شد. تغییراتی که تمام ذی‌نفعان در بازار ارزهای دیجیتال را به آینده درخشان آنها امیدوار کرده است…

با مراجعه به ir93 شما قادر خواهید بود تا بسته های اینترنتی اپراتورهای مطرح کشور را خریداری نمایید. اما آیا برای خرید بسته اینترنت همراه اول دائمی و اعتباری از تفاوت بسته های آلفا و آلفا+ با یکدیگر اطلاع دارید؟ ما در این مطلب به تفاوت بسته های آلفا و آلفا پلاس می پردازیم.

خرید ارزان و امن شارژ و بسته های انترنتی را با ir93 تجربه کنید

بسته های آلفا (اینترنت پایه)

بسته های آلفا بسته های اینترنتی هستند که با ارائه سرعت پایه، اینترنتی مطمئن و ارزان قیمت را در اختیار مشتریان خود قرار می دهند. افرادی که تمایل دارند همیشه به اینترنت متصل باشند و پیام های اینترنتی و پست الکترونیکی خود را به سرعت پاسخ دهند و در عین حال هزینه بالایی بابت این کار نپردازند، می توانند از بسته های آلفا استفاده کنند. همچنین افرادی که به دلایلی مانند عدم پوشش شبکه نسل سوم و چهارم در محدوده زندگی آنها و یا عدم پشتیبانی تلفن همراه آنها از شبکه نسل سوم و چهارم، نمی توانند از این نسل ها بهره مند گردند، می توانند بسته آلفا را خریداری کرده و از اینترنت همراه نسل دوم استفاده کنند. سرعت این بسته ها تا۱۹۶Kbps است.

کد خرید بسته اینترنت همراه اول

کدهای خرید بسته اینترنت همراه اول  شامل #۱۱*۱۰۰*، #۱۲*۱۰۰* و #۳۳*۱۰۰* (ستاره صد، ستاره ۱۱، مربع) بوده؛ لازم به ذکر است که این بسته ها برای تمام مشترکین اعتباری و دائمی قابل استفاده می باشد.

 بسته های آلفا+ (اینترنت حرفه ای)

بسته های آلفا + بسته های پرسرعت نوترینو هستند. این بسته ها با سرعتی بالا امکان استفاده تخصصی و حرفه ای را از اینترنت نسل سوم و چهارم ممکن می سازند. افرادی که فایل های حجیم ارسال و یا دریافت می کنند، مکالمه های صوتی و یا ویدیویی در بستر اینترنت انجام می دهند، از برنامه های صوتی و تصویری اینترنتی استفاده می کنند و یا تمایل به داشتن اینترنت با سرعت بالا را دارند، می توانند از بسته­ های آلفا + استفاده کنند. بسته های آلفا+ تنوع بسیاری جهت پاسخگویی به مصارف مختلف دارند. سرعت این بسته ها تا ۸Mbps  است.

• این بسته ها برای تمام مشترکین اعتباری و دائمی قابل استفاده می باشد.
•  جهت استفاده از اینترنت حرفه ای فعالسازی بسته آلفا+ الزامیست. به عبارت دیگر استفاده از نوترینو با سرعت بالا تنها با خرید بسته اینترنت همراه اول آلفا + ممکن است.
• کدهای خریداری این بسته شامل #۲۱*۱۰۰*، #۲۲*۱۰۰* و #۲۳*۱۰۰* (ستاره صد، ستاره ۲۱، مربع) است.
•  بسته های آلفا+ به همان میزان ترافیک خریداری شده (قابل مصرف در طول شبانه­ روز)، دارای ترافیک هدیه شبانه هستند (قابل مصرف در بازه زمانی ۲ الی ۷ بامداد). برای مثال بسته ماهانه ۱GB + ۱GB هدیه شبانه، علاوه بر ۱ گیگابایت ترافیک خریداری شده، ۱گیگابایت نیز ترافیک هدیه دارد که در ساعات شب(۲ الی ۷ بامداد) قابل استفاده می ­باشد.
•  در صورتی که حجم شبانه بسته تمام شده باشد و مشترک در بازه زمانی شب (۲ تا ۷ بامداد) از نوترینو استفاده نماید، ترافیک مصرفی از حجم شبانه ­روزی وی کاسته خواهد شد.

پس از خرید اینترنت موبایل، نوبت به ذکر ترفند هایی می رسد که توسط آن قادر خواهید بود که سرعت اینترنت سیم کارت خود را افزایش دهید. پس در ادامه این نوشته با ما همراه باشید تا به ذکر این ترفند ها بپردازیم.

خرید ارزان وامن شارژ و بسته های اینترنتی را در ir93تجربه کنید

افزایش سرعت اینترنت سیم کارت چگونه امکان پذیر می شود؟

اپراتورهای سیم کارت های ایرانسل و همراه اول سرویس اینترنت خوب و بدون دردسری ارائه می‌دهند. به همین دلیل کاربران زیادی ترجیح می‌دهند، بیشتر از اینترنت سیم کارت استفاده کنند. در حال حاضر اپراتورهای ایرانسل و همراه اول با پشتیبانی اینترنت ۴G در مقایسه با سایر سرویس های اینترنتی مانند ADSL کیفیت و سرعت بیشتری دارند.

راه حل هایی جهت بهبود و افزایش سرعت اینترنت سیم کارت های اپراتورهای ایرانسل و همراه اول وجود دارد که می‌توان از آنها استفاده کرد تا اینترنت با سرعت بالاتری را تجربه کنید. البته این روش ها بیشتر در شرایطی کاربرد دارد که گوشی شما فقط اینترنت ۳G را پشتیبانی کند.

۱- استفاده از مرورگر Opera Max

مرورگر Opera Max یک مرورگر بهینه است و در بررسی‌های انجام شده مشخص شده که سرعت عملکرد آن بنا به دلایل خاصی نسبت به سایر مرورگرها بیشتر است. این موضوع سبب می‌شود که شما در حین استفاده از اینترنت سیم کارت سرعت عملکرد بالاتری داشته باشید. یکی از موضوعاتی که در مرورگر Opera Max منجر به افزایش سرعت اینترنت سیم کارت می‌شود مربوط به کنترل دقیق این مرور در روند رد و بدل داده است. مرورگر Opera Max به شکل دقیقی روند رد و بدل اطلاعات را بهینه می‌کند و این موضوع تاثیر مستقیمی بر روی افزایش سرعت اینترنت سیم کارت شما ایفاء خواهد کرد.

تیم Opera عنوان کرده که در نسخه‌های جدید مرورگر Opera Max میزان بهینه‌سازی و کنترل دقیق رد و بدل اطلاعات تا ۲۳ درصد افزایش یافته و این موضوع تاثیر بیشتری در افزایش سرعت اینترنت سیم کارت خواهد داشت. به صورت کلی اگر گوشی یا تبلت شما محدود به پشتیبانی از شبکه اینترنت ۳G است، توصیه می‌کنیم که حتما نسبت به دانلود مرورگر Opera Max اقدام کنید و از این مرورگر به منظور وبگردی استفاده نمایید. استفاده از Opera Max یکی از ترفندهایی محسوب می‌شود که در راستای افزایش سرعت اینترنت سیم کارت به واقع موثر خواهد بود.

۲- استفاده از نسخه‌های بهینه‌تر اپلیکیشن‌ها

اپلیکیشن‌هایی که مربوط به شبکه‌های اجتماعی می‌شوند مصرف حجم بالای دارند و حجم بالا نیاز به رد و بدل داده بیشتر خواهد  داشت. این موضوع منجر به کاهش سرعت اینترنت سیم کارت می‌شود. بنابراین توصیه می‌کنیم که اگر از اینترنت سیم کارت و به ویژه اینترنت ۳G استفاده می‌کنید، حتما نسخه‌های بهینه‌تر اپلیکیشن‌ها را در دستگاه نصب و از آن‌ها استفاده کنید. اپلیکیشن Facebook Lite یک نمونه بارز مرتبط با این موضوع است. با استفاده از این نسخه از اپلیکیشن فیسبوک، شدت رد و بدل داده کاهش پیدا کرده و به نوعی بهینه‌سازی می‌شود. این عمل منجر به مصرف داده کمتر و نهایتا افزایش سرعت اینترنت سیم کارت شما خواهد شد.

همچنین در نظر داشته باشید که در برخی از اپلیکیشن‌ها نظیر اینستاگرام با مراجعه به بخش تنظیمات یا همان Settings برنامه می‌توانید برای رد و بدل داده‌ها محدودیت ایجاد کنید. این موضوع هم در شرایطی که از اینترنت سیم کارت و به ویژه اینترنت ۳G استفاده کنید به واقع کاربردی خواهد بود. با محدود کردن رد و بدل داده علاوه بر کاهش هزینه توانسته‌اید نسبت به افزایش سرعت اینترنت سیم کارت خود هم اقدام کنید.

۳- غیر فعال کردن بارگذاری تصویر در مرورگر

غیرفعال کردن بارگذاری تصاویر در مرورگر، یکی دیگر از ترفندهای افزایش سرعت اینترنت سیم کارت های ایرانسل و همراه اول است. انجام این کار برای هر مرورگر روش مخصوصی دارد. به عنوان مثال در برخی از مرورگرها، گزینه “Texe only” وجود دارد. درصورتی که این گزینه فعال باشد، دیگر هیچ تصویری بارگذاری نمی‌شود و شما فقط به نوشته های هر صفحه وب دسترسی دارید. این ترفند تأثیر زیادی در افزایش سرعت اینترنت سیم کارت خواهد داشت.

۴- انتخاب مرورگرهای بهینه‌تر

مرورگری که از آن استفاده می‌کنید تاثیر مستقیمی بر سرعت اینترنت سیم کارت و بارگذاری صفحات دارد. اگر از افراد علاقمند وبگردی هستید، حتما در انتخاب مرورگر دقت لازم را به خرج دهید. در ابتدای مقاله اشاره کردیم که مرورگر Opera Max یکی از بهترین مرورگرهایی است که با استفاده از آن می‌توانید نسبت به افزایش سرعت اینترنت سیم کارت خود اقدام کنید، اما این موضوع به آن معنا نیست که سایر مرورگرها نمی‌توانند در آینده یا حتی حال و به ویژه در شرایط خاص نسبت به مرورگر Opera Max عملکرد بهتری داشته باشند. بنابراین توصیه می‌کنیم که همواره به دنبال استفاده از مرورگرهای بهینه‌تر و با سرعت بیشتر باشد.

۵- حذف حافظه کش اپلیکیشن‌ها

حذف حافظه کش (Cache) مرورگری که از آن استفاده می‌کنید منجر به افزایش سرعت اینترنت سیم کارت شما نمی‌شود، بلکه حتی می‌تواند تاثیر عکس داشته باشد و سرعت عملکرد مرورگر را کاهش دهد. اما حافظه کش سایر اپلیکیشن‌ها می‌تواند بر روی سرعت رد و بدل داده اینترنت سیم کارتتان موثر باشد. این موضوع به ویژه در شرایطی محسوس‌تر می‌شود که یک اپلیکیشن از نظر حافظه کش با حجم بسیار زیاد و افراطی از اطلاعات همراه باشد. در نظر داشته باشید که حافظه کش اپلیکیشن‌ها منجر به اشغال فضای ذخیره سازی دستگاه می‌شود و هرچه فضای ذخیره‌سازی اطلاعات بیشتری در دستگاهتان اشغال شود، سرعت عملکرد آن با افت بیشتری مواجه می‌شود. البته باید اشاره داشته باشیم که نحوه عملکرد و بهینه‌سازی حافظه کش در نسخه‌های جدید سیستم عامل اندروید به مراتب هوشمندانه‌تر شده است. بنابراین این روش بیشتر در گوشی‌های اندرویدی قدیمی‌تر کاربر دارد.

۶- حذف اپلیکیشن‌های سنگین و با حجم بالا

در صورتی که اپلیکیشن های سنگین در گوشی خود نصب کرده باشید، فضای داخلی دستگاه جای بیشتری می‎گیرد، بنابراین هرچه حافظه داخلی دستگاه خالی باشد، در افزایش سرعت اینترنت سیم کارت تأثیر به سزایی دارد. با حذف اپلیکیشن های سنگین و پرحجم، به صورت غیرمستقیم برای افزایش سرعت اینترنت خود اقدام کنید.

۷- توجه به تنظیمات بخش “Preferred Network” در گوشی های تلفن همراه

در بخش تنظیمات شبکه سیم کارت دستگاه‌های اندرویدی گزینه‌ای با عنوان Preferred Network وجود دارد که بررسی و بهینه‌سازی آن نقش بسیار موثری بر روی افزایش سرعت اینترنت سیم کارت دارد. در این بخش گزینه‌هایی وجود دارد که مربوط به نسل شبکه‌های اینترنت در دسترسی و قابلیت پشتیبانی دستگاه می‌شود. با مراجعه به تنظیمات این قسمت در دستگاه‌های اندرویدی می‌توانید برای اتصال سیم کارت به نسل‌های مختلف شبکه اینترنت اولویت‌بندی تعیین کنید. انتخابی که در این بخش انجام می‌دهید تاثیر مستقیمی بر روی سرعت اینترنت سیم کارت دارد.

در گزینه‌های موجود، گزینه GSM مربوط به شبکه ۲G می‌شود. گزینه WCDMA مربوط به شبکه ۳G است و گزینه LTE در واقع نمایش شبکه LTE ۴g محسوب می‌شود. اگر برای تنظیمات بخش Preferred Network گزینه GSM Only را انتخاب کنید، سیم کارتتان تنها از شبکه ۲G سرویس‌گیری می‌کند. بنابراین سرعت چندان جالبی را در اختیار نخواهید داشت. اگر گزینه WCDMA Only را در این بخش انتخاب کنید، سیم کارتتان تنها با شبکه اینترنت ۳G ارتباط برقرار می‌کند و سرویس ۳G را در اختیارتان قرار می‌دهد.

دقت کنید که اگر در تنظیمات این بخش گزینه WCDMA Only را انتخاب کنید، حتی در شرایطی که منطقه مورد نظر و دستگاهتان شامل سرویس LTE ۴G شود، تنها سرویس ۳G ارائه خواهد شد.

گزینه GSM/WCDMA auto منجر می‌شود تا، گوشی شما به شکل هوشمندانه و با توجه به سرویس‌های موجود در منطقه مابین شبکه‌های ۲G و ۳G یکی از آن‌ها را انتخاب کند و همواره برای سرویس ۳G اولویت قائل شود. در گوشی‌هایی که از اینترنت LTE ۴g پشتیبانی کنند، گزینه‌ای با عنوان GSM/WCDMA/LTE auto هم ارائه خواهد شد. با انتخاب این گزینه، دستگاهتان به شکل هوشمندانه و با توجه به سرویس‌های موجود در منطقه مابین شبکه‌های ۲G، ۳G و ۴G، یکی از آن‌ها را انتخاب خواهد کرد و اولویت سرویس‌گیری آن بر روی شبکه LTE ۴G تنظیم می‌شود.

تنظیمات بخش Preferred Network

در این بین ذکر یک نکته حائز اهمیت است که، اگر گوشی شما از اتصال LTE ۴G پشتیبانی کند و در منطقه‌ای باشید که سرویس LTE ۴G با کیفیت مناسبی ارائه نشده یا اصلا ارائه نشود، و در عین حال تنظیمات بخش Preferred Network شما بر روی حالت GSM/WCDMA/LTE auto قرار داشته باشد. سرعت و کیفیت اینترنت سیم کارتتان به شدت افت می‌کند چرا که سیم کارت شما در تلاش است تا از شبکه LTE ۴G که در اولویت قرار دارد سرویس‌گیری کند.

در این شرایط سیم کارت تمایلی به اتصال اتوماتیک به سرویس ۳G نشان نمی‌دهد و حالتی معلق پیدا می‌کند. به منظور رفع این مشکل و افزایش سرعت اینترنت سیم کارت خود، توصیه می‌کنیم که به طور موقت تنظیمات بخش Preferred Network را در حالت WCDMA Only قرار دهید. در این حالت سیم کارت اتصال به شبکه LTE ۴G را فراموش کرده و با خیال راحت و به صورت موقت از شبکه ۳G سرویس‌گیری نماید.